Dinsdagavond stond er veel wind en maakten de renners er een spannend koersje van. Ewoud Hartemink was (weer) winnaar.
Bij de start was het voor iedereen met een beetje kennis van zaken duidelijk dat er serieus gekoerst zou gaan worden. Niet alleen door de renners die er aan de start stonden maar ook door een stevige wind die vol tegen stond aan de start-finish zijde van het parkoers.
Het kleine peloton kon zich tijdens de neutralisatie al nauwelijks inhouden en de rode vlag was voor een aantal renners het startsignaal voor heel veel (kansloze) demarrages.
Verrassend was het dan ook dat Pierre Deen vier ronden voor het einde wel kans zag om een gaatje van 50 meter te pakken en dit was bij ingang van de laatste ronde zelf gegroeid naar 100 meter. Zou het dan toch een keer lukken? Of zou het peloton er zoals gebruikelijk ergens in die laatste ronde overheen denderen. Het werd iets er tussenin, het peloton haalde Pierre niet bij maar één man had dermate goede benen dat het hem in zijn eentje wel lukte om Pierre 20 meter voor de finish te passeren, Ewoud Hartemink. Jammer voor de mooie poging van Pierre maar verliezen van een renner die op de donderdag ook al eenvoudig de sprint won is natuurlijk geen schande.
De jury had een makkelijke avond want het uitgepierde peloton kwam in beschaafde groepjes over de meet. De stand volgt later.
