De renners in de Dinsdagavondcompetitie hadden weer eens af te rekenen met hoge temperaturen, én hoge snelheden. Na een spannende finale mocht Sander Boerkamp een mooie en slimme zege op zijn palmares bijschrijven.
De neutrale fase ging al op een lekker tempo. Enkele coureurs die net uit de vakantiestand kwamen hadden het daar al lastig (let op: geen excuus, de echte coureur is altijd klaar voor de DAC). De interim-jury (streng maar rechtvaardig) hief daarna de rode vlag en toen de koers los ging werden de eerste koeien van de schapen gescheiden. De renners die niet koers-klaar waren wapperden er al af of speelden harmonica aan de staart. De warmte en de snelheid eisten hun tol en de rondetijden liepen langzaam op: de mannen (waar zijn de dames?) leken wel moe.
Het minst moe in de finale waren Romke van der Weerd, Stan Nelissen en Tim Schreurs. Zij pakten in de laatste tien ronden een mooie voorsprong en leken de buit te gaan verdelen. Sterker nog: Stan liet al opzichtig weten – “ik word wel drie” – wat zijn uitslag zou zijn. Maar in de groep daarachter ontstond onder impuls van o.a. Rienk Tuinhof toch nog een jacht en ín de laatste ronde werden de vluchters gepakt.
Sander Boerkamp wist het vervolgens fraai en ruim af te maken voor Rienk, Caspar Hermans, Coen Emmer en Romke. En Stan? Die werd geen 3e, maar 7e.
De stand volgt volgende week als de standaard jury weer terug is van reces.
Geef een reactie